Het doel van martial arts is mindfulness; zelfverdediging is dien

Mijn weg in de krijgskunst

De eerste stappen

Mijn reis in de krijgskunst begon in de vroege jaren tachtig, toen ik me verdiepte in verschillende Westerse en Oosterse tradities. Wat begon als nieuwsgierigheid, groeide uit tot een levenslange studie. Door de jaren heen trainde ik met veel leraren en grootmeesters, wat mijn ervaring verrijkte en mijn inzicht steeds verder heeft gevormd.

lees verder...

Van leerling naar leraar

In 1988 begon ik zelf met lesgeven, in binnen- en buitenland. Sindsdien begeleid ik mensen om sterker in contact te komen met hun eigen aard en kwaliteiten. Daarbij gebruik ik het lichaam als het meest directe en eerlijke instrument, en krijgskunst als krachtig middel voor persoonlijke ontwikkeling.

Daar begon iets te verschuiven. Dat moment voelde als een kantelpunt: het doorgeven van kennis werd net zo belangrijk als het opdoen ervan. Die lesjaren vormden het fundament voor de verdere ontwikkeling van mijn 'dojo' (school).


Internationale rol

In 1993 werd ik benoemd tot landsvertegenwoordiger en hoofdinstructeur van de International Meibukan Goju-ryu Karate-do Association. Deze benoeming gaf nieuwe richting aan mijn rol als begeleider en verbond mijn activiteiten in de krijgskunst met een wereldwijde gemeenschap van beoefenaars. Begin jaren 2010 koos ik ervoor om onafhankelijk verder te gaan, zodat ik alleen verantwoordelijkheid hoefde te nemen voor wat écht aansloot bij mijn eigen denken, voelen en handelen.

De ontwikkeling van mijn dojo

Rond het begin van de jaren negentig had mijn dojo al vaste vorm gekregen, maar in 1995 kreeg deze een duidelijk eigen karakter. Aanvankelijk richtte ik me op traditioneel Okinawaans karate in de Goju-ryu-stijl, maar met de jaren werd mijn benadering steeds eclectischer. Ook andere krijgskunsten en systemen kregen een plek binnen het curriculum.

Zo groeide mijn dojo uit tot een plek waar

mindfulness in de krijgskunst centraal staat: een persoonlijke benadering waarin krijgskunst en mindfulness elkaar versterken. Een ruimte waar vorm en vrijheid elkaar echt ontmoeten.

Wil je meer weten over mijn achtergrond in de krijgskunst?

In het Amerikaanse magazine 'Masters' verscheen een interview waarin ik vertel over mijn ontwikkeling als beoefenaar en leraar, mijn visie op bewust bewegen en het belang van aandacht, authenticiteit en verbinding binnen de krijgskunst.

Wat anderen over mij zeggen

Meibukan Magazine

Het internationale martial arts magazine 'Meibukan Magazine' was een initiatief van toegewijde beoefenaars van krijgskunst, met als doel de kennis en essentie van krijgskunst breed te verspreiden. Als oprichter en hoofdredacteur heb ik samen met anderen van 2004 t/m 2009 een bijdrage aan het magazine mogen leveren.

De naam 'Meibukan', die ‘Huis van de Pure Krijgskunst’ betekent, weerspiegelde de focus op authenticiteit en diepgang. Op een niet-commerciële wijze bracht het Meibukan Magazine de historische, spirituele en technische achtergronden van de krijgskunst onder de aandacht. Hoewel de leer van Okinawa karate-do als uitgangspunt diende, bood het magazine ook ruimte aan diverse andere authentieke tradities binnen de krijgskunst, geheel in lijn met de betekenis van zijn naam.

Krijgers worden niet geboren en ze worden ook niet gemaakt... Krijgers vormen zichzelf door vallen en opstaan, pijn en lijden, en hun vermogen om hun eigen zwaktes te overwinnen.

Boek

Ik schreef het Engelstalige boek KARATE GOJU RYU MEIBUKAN, dat in 2007 werd uitgegeven door Empire Books, een Amerikaanse uitgeverij die gespecialiseerd is in publicaties over krijgskunst.

Het schrijven van dit boek was voor mij een manier om de kern van de karate-traditie toegankelijk te maken voor een groter publiek, in de hoop dat het bijdraagt aan bewustwording en zelfactivatie bij de karatebeoefenaar.

Rating op amazon
lees verder...

Tekst achterzijde boek

Dit werk weerspiegelt het onderwijssysteem van de school van Dai Sensei Meitoku Yagi, genaamd de Meibukan. De Meibukan, in educatieve zin, is ontstaan uit de leer van “de Lege Hand,” die Chojun Miyagi ontwikkelde binnen zijn Goju-ryu Karate-systeem en doorgaf aan zijn leerling, Meitoku Yagi. Sensei Yagi breidde het systeem verder uit en gaf deze leer zijn eigen interpretatie. De lezer vindt in dit boek veel historische foto’s van grote Okinawaanse Goju-ryu-karatemeesters, die pioniers waren van deze unieke krijgskunst.

De syllabus in dit boek fungeert als een technisch handboek waarin geschiedenis, oorsprong, praktijk en technieken op een

gestructureerde manier worden gepresenteerd. Dit maakt het mogelijk om de identiteit van de stijl duidelijk naar voren te laten komen. De syllabus biedt een uitgebreide achtergrond die niet alleen beginnende karateka’s ondersteunt door hen een rationeel kader te geven om deze krijgskunst te begrijpen, maar ook ervaren karateka’s helpt om hun bestaande kennis van de unieke nuances van de stijl te versterken of te verdiepen.

Inhoudsopgave boek

Hier tref je de inhoudsopgave van aan. Voor een kijkje in het boek kun je bij amazon.com terecht.

Door herhaling wordt de techniek een gewoonte; door aandacht wordt ze een weg.

Kunst ordent weerstand tot beweging.

Martial arts als kunst

Over de definities van sport en kunst bestaat veel debat. De grenzen zijn niet scherp. Voorzichtig schets ik hoe ik de begrippen in dit stuk gebruik, als vertrekpunt en niet als sluitstuk. Over vechtsporten is vaak overeenstemming, over martial arts minder. Kaders verschillen en grenzen schuiven met de situatie mee. 

In het martiale (de omgang met en het handelen bij dreiging en geweld) onderscheiden we bedoeling en context. Vechtsport is vooral trainen en presteren binnen regels, soms in competitie, soms gericht op techniek, perfectionering of recreatie. Een vechtsysteem is een samenhang van principes, tactiek en technieken voor doelmatig handelen bij dreiging of geweld, toepasbaar in zelfverdediging, beroepspraktijk of training. 

lees verder...

Ik gebruik martial arts als verzamelnaam voor krijgskunsten met één onderscheidend hoofddoel: innerlijke oefening. Zelfverdediging is een middel, afkomstig uit vechtsystemen, dat zowel in vechtsporten als in martial arts wordt ingezet. Technieken en denkwijzen overlappen; grenzen blijven vloeiend. Dat onderscheid helpt vooral wie nieuw is: het maakt zichtbaar waar zelfverdediging thuishoort en hoe je die passend inzet in vechtsporten, vechtsystemen of in martial arts.


Verschillende wegen binnen de familie

De familie van martial arts kent uiteenlopende benaderingen. Sommige verbinden beoefening met vorming van houding en karakter en werken met rituelen en omgangsvormen; andere kiezen bewust voor een sobere praktijk zonder vaste vormen. Welke keuzes voorrang krijgen en hoe zwaar ze wegen, verschilt per cultuur.


Elk domein kent besluitvorming, training en oefening; accent en aanpak verschillen. Voor mij is binnen martial arts het oefenen leidend; training is dienend aan de oefening.


Daarom is het belangrijk te weten wat je doet, waarom je het doet en wat niet mag beschadigen. Dat stuurt aandacht, training, vormkeuze, partners, grenzen en risico’s, en hoe je bijstuurt en herstelt. Wat volgt, is hoe ik martial arts begrijp en oefen. Het is geen handleiding en geen belofte.

Oefenen in aandacht

Ik volg een weg naar binnen: zien wat er is en doen wat past, ook als het niet lukt. Wat ik martial arts noem, is innerlijke oefening: aanwezig blijven bij wat zich voordoet en daarop passend antwoorden. 

Dit zie ik als ont-wikkeling (lagen afwikkelen): geen optellen van prestaties, geen productiviteitsmodel en geen traject in vaste stappen. Zien wat spanning geeft, ruimte maken waar het kan, iets loslaten en, als het later weer woelt, opnieuw beginnen. Daarom reken ik persoonlijke ontwikkeling tot kunst: het doel is geen behandeling, maar oefenen in helder zien en gericht handelen.

Drie sferen

Binnen martial arts staat het oefenen centraal. Hier krijgt zelfverdediging een andere plek: dienstbaar aan helder zien, kiezen wat past en evenwichtig handelen, ook onder druk. Wat ik beschrijf is geen oordeel, maar een plaatsbepaling; ik respecteer vechtsystemen, vechtsporten en tradities, ieder met een eigen doel. In vechtsystemen ligt het accent op toepassing in de praktijk en in training. Mijn oefenen richt zich op zorg, eerlijkheid en verantwoordelijkheid; daaraan toets ik vorm en keuze. Voor mij hoort presteren elders. 


Ritueel en keuze

Ik volg rituelen niet om de vorm en gebruik symbolen alleen waar ze betekenis dragen. Ik kies ze wanneer ze mijn zienswijze, waarden en doel ondersteunen, anders worden ze lege vulling. 


Rol in context en leerfase

Als gast of in een leerfase kan ik mij uiterlijk voegen, uit respect en waar het om traditie of het grotere geheel gaat met eerbied, zolang mijn zienswijze en waarden niet worden aangetast. Ik sta open om mijn zienswijze en waarden te herzien wanneer de ervaring voor mij betekenis krijgt.


Begeleiden zoals ik oefen

In de art begeleid ik zoals ik oefen: ik bied aandacht en richting waar nodig, en laat ruimte voor eigen betekenis. 


Cultiveren

Cultiveren betekent ruimte maken zodat wat in aanleg aanwezig is zichtbaar kan worden. Het vraagt innerlijke afstemming, zelfregulatie en ontvankelijkheid, afgestemd op eigen regie en waarden, niet met normen die van buiten komen. In begeleiding blijft de keuze bij de beoefenaar: ieder verbindt vorm aan eigen waarden en eigen doel.

Medium en materie

In de beoefening van martial arts begin ik waar iets schuurt en nog geen vorm heeft. Ik start bij staan, ademen en kijken, zodat onrust hanteerbaar wordt. Voor mij hoeft kunst niet te behagen. Als verstoren eerlijker is, doe ik dat met zorg voor mens en context. 

Waarheid is voor mij geen bezit, maar een houding in de oefening. Ik oefen niet voor applaus of verkoop, maar om zichtbaar te maken wat er speelt en daaraan zorgvuldig vorm te geven, met aandacht voor mens en situatie. Een beeldhouwer laat vorm achter in steen. Een muzikant laat vorm klinken in tijd en stilte; daarna valt het weg. Mijn medium is beweging die antwoord geeft op weerstand, echt of denkbeeldig. Het martiale is de materie. Technieken en strategieën zijn het gereedschap. Mijn lichaam is het instrument. Ik blijf gericht zonder te forceren; het moment bepaalt de vorm. De vorm verschijnt in doen en verdwijnt weer. Wat blijft, is aandacht en gedrag.

Oefenveld

Het oefenveld is mentaal: het ontstaat waar ik met aandacht ben. De fysieke plek is ondergeschikt. Daar oefen ik in waarnemen, besluiten en doen. Ik bewaak fysieke, mentale en sociale veiligheid en neem afstand waar grenzen in zicht komen.

Afspraak met mijzelf

De afspraak begin ik bij mezelf: zorgvuldig, veilig en eerlijk. Dat is geen eindpunt maar richting. Ik onderzoek of mijn handelen past of dat oude patronen sturen. Ik kies voor mildheid waar het kan, en begrens waar dat nodig is om schade te voorkomen. 

Haper ik, dan pauzeer ik; daarna kies ik wat past en keer terug. Soms is de pauze genoeg. Wanneer aandacht leidt, wordt het eenvoudiger. Neemt de gewoonte het over, dan merk ik dat soms pas achteraf. Zodra ik het zie, keer ik terug naar aandacht. Ik oefen om aanwezig te zijn in actie en gebruik kracht om te beschermen, niet om te overheersen.

Ambacht en herhaling

Ik werk ambachtelijk. Door herhaling wordt het rustiger en preciezer. Vorm is geen keurslijf; herhaling ordent aandacht en opent mogelijkheden. Naarmate ik mijn ambacht ken, is er minder afleiding. Handen en voeten weten wat te doen, zodat aandacht vrij blijft voor wat dit moment vraagt. 

Ik zie beter wat klopt en wat weg kan. Met een partner onderzoek ik nabijheid en afstand, het juiste moment en mijn bedoeling. Al doende richt ik mij op handelen dat helpt, binnen mijn maat en verantwoordelijkheid. Daardoor kan ik bewuster kiezen in plaats van reageren. Voor mij baart oefening kunst: vorm ontstaat uit herhaling met aandacht. Wat ik hier oefen, neem ik mee naar werk en relaties: eerst zien, dan kiezen, dan doen, en zo nodig herzien.

Het ritme van mijn oefening

Dit is mijn ritme om te oefenen; niet bedoeld als instructie voor anderen. De volgorde wisselt; ik begin waar het zich aandient.


Kijk → Kies → Doe → Laat los → Keer terug.

  • Kijk zonder te verklaren: zie wat er is.
  • Kies richting op basis van wat dit moment vraagt.
  • Doe wat nodig is, zo klein als kan en zo groot als moet, precies en met aandacht.
  • Laat los wat uitkomt; kijk wat het deed en ga verder.
  • Keer terug en rond af in rust. Lukt het niet, begin opnieuw bij kijken.

Dit houdt de aandacht bij het proces, niet bij het resultaat.


Slot

De weg die ik volg is niet recht. Ze golft mee: soms helder, dan weer troebel; soms stil, later weer roerig. Ik vind de aandacht telkens terug en maak kort orde, zodat kiezen mogelijk wordt. Zo ontstaat steeds opnieuw rust, eenvoud en ruimte om te kiezen. Daar wordt martial arts zichtbaar.

Achtergrond bij mijn visie: Kunst en noodwendigheid, een historisch vraaggesprek in fragmenten uit de jaren negentig, herzien in 2023.

Het verdiept thema’s als spel, ritueel, ordening en oefening.

Download de pdf (6Mb).


In martial arts kun je mindfulness pas echt begrijpen als je het zelf ervaart, in je lichaam, je adem en je aandacht in het nu.

Mindfulness

in martial arts

Mindfulness in martial arts gaat voor mij over aandacht in actie. Het is de vaardigheid om bewust aanwezig te blijven, ook wanneer je beweegt, reageert of onder druk staat. Martial arts leert je niet alleen technieken en tactiek, maar ook om impulsen te voelen zonder er direct naar te handelen en ruimte te maken om te kiezen.

Door training en herhaling groeit dit vermogen, al verloopt dat voor iedereen anders. Soms merk je al verandering door kort en regelmatig te oefenen, soms vraagt het meer tijd en inzet. Voor mij laat dat zien dat mindfulness geen eindpunt is, maar een voortdurende oefening die altijd meebeweegt met wat je doet.

lees verder...

De waarde daarvan gaat verder dan training alleen. Het helpt omgaan met spanning, onverwachte situaties en druk van buitenaf. Zo wordt martial arts meer dan een fysieke discipline: het is ook een weg naar rust, veerkracht en helderheid in het dagelijks leven.

Mindfulness is voor mij een opdracht die martial arts je aanreikt en die je bewust moet aannemen. In mijn eigen leven is het een kompas dat richting geeft te midden van de complexiteit.

© Copyright 2025 Lex Opdam

Privacybeleid en disclaimer